[خالد صالح الحربي]

:

عشّ مُشَوّه ،،

تضيق الرُّوح بِجْرَابَهَا ،
وآمِدّ لِي كَفّي ،
وتْخُونِنِي كَفّي ،
تْفيق جْرُوح و ارْتَابَهَا ،
و تَنْدَهْ بِي :
[ يْكَفّي ] !